Dostęp do aborcji w Polsce w ramach polskiej ochrony zdrowia jest praktycznie niemożliwy. Zabieg teoretycznie możesz wykonać w szpitalu tylko wtedy, gdy spełnisz jedną z przesłanek wymienionych w Ustawie o planowaniu rodziny z 1993 roku. Są to skrajne sytuacje, które nie odpowiadają naszym realnym codziennym doświadczeniom. A doświadczenia te wskazują, że przerywamy ciąże najcześciej wtedy, kiedy z różnych powodów nie chcemy lub nie możemy ich kontynuować. I nie towarzyszą temu okoliczności opisane w ustawie. Wtedy musimy sobie jakoś radzić. Co możesz zrobić, jeśli jesteś w niechcianej ciąży, i wiesz, że nie możesz liczyć na nic w polskiej ochronie zdrowia?

Aborcja to powszechne doświadczenie, ale ciągle ukrywane i trzymane w sekrecie. Warto mowić o swojej aborcji, bo takie dzielenie się swoim doświadczeniem jest najlepszym sposobem przeciwdziałania stygmatyzacji aborcji. Do mówienia o tym doświadczeniu warto się przygotować. Możesz zacząć od przemyślenia komu z bliskich Ci osób chciałabyś powiedzieć, co chciałabyś powiedzieć. Nie musisz mówić wszystkiego! Przygotuj się na to, że kiedy zaczynasz dzielić się swoim aborcyjnym doświadczeniem możesz usłyszeć o czyimś doświadczeniu, bo #niejesteśsama :)

Twoja historia aborcyjna jest ważna.

Trudno Ci zacząć? Możesz też napisać nam swoją historię, a my ją opublikujemy, przy zachowaniu anonimowości, jeśli będziesz sobie tego życzyć – wszystko na Twoich zasadach. Dzięki temu, pokażesz innym osobom z podobnym doświadczeniem, że nie są same.